Na wstępie chciałam zaznaczyć, że post nie dotyczy tylko cukrzyków. Insulinooporność prawie zawsze występuje w przypadku PCOS, otyłości; często również w Hashimoto. Osoby z tymi przypadłościami również powinny przeczytać.





Magnez pełni wachlarz funkcji w naszym organizmie, jest jednym z ważniejszych pierwiastków. Pewnie niektórzy pamiętają jeszcze nawet ze szkoły średniej: jest wymagany do prawidłowego funkcjonowania prawie 300 enzymów, jest niezbędny do prawidłowej pracy serca, układu nerwowego. Jest również niezbędny do produkcji glutationu – najsilniejszego antyoksydantu naszego organizmu.

Nie mówi się natomiast dużo o roli magnezu u osób z hiperinsuliemią, insulinoopornych, z cukrzycą typu II. Magnez jest wymagany do produkcji kinazy tyrozynowej - enzymu, który jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania receptorów insulinowych. Niedobór magnezu jest jednym z czynników prowadzących do insulinooporności. Insulinooporni z kolei wydalają w moczu więcej magnezu. Tworzy się błędne koło.

Badania potwierdzają. Osoby z cukrzycą typu II/insulinoopornością po doustnej suplementacji magnezem (najczęściej chlorkiem magnezu) wykazywały:
➖obniżenie stężenia glukozy na czczo
➖obniżenie HbA1c (badanie hemoglobiny glikowanej pozwala ocenić, jak kształtował się poziom glukozy w ciągu ostatnich trzech miesięcy)
➖obniżenie HOMA-IR – współczynnika insulinooporności
w stosunku do osób przyjmujących placebo. Wyniki były istotne statystycznie.

❓ WNIOSEK ❓
Osoby z zaburzeniami glikemii powinny zainteresować się zwiększonym spożyciem/suplementacją magnezu – niekoniecznie doustnie – polecane są kąpiele magnezowe, smarowanie oliwkami magnezowymi – pierwiastek ten najlepiej wchłania się właśnie przez skórę.
Pamiętajmy również o piciu odpowiedniej wody – wysokomineralizowanej! Przykładowo Muszynianka magnezu zawiera 182mg/l w porównaniu np. z Cisowianką – tylko 23mg/l.